Leoš (1854-1928)
kompozytor czeski; 1881 zał. w Brnie szkołę organistów, którą kierował przez przeszło 40 lat; 1881-88 dyrygent Tow. Filharmonicznego w Brnie; prof. konserwatorium w Pradze. Najwybitniejszy przedstawiciel czeskiego stylu narodowego na przełomie XIX i XX w.; twórczość oparta na wnikliwej znajomości folkloru muzycznego i gwarowej prozodii, stąd też opery J. są doskonałymi przykładami współistnienia i współdziałania muzyki i słowa; największą sławę zdobył dziełami operowymi, przede wszystkim zaś Jenufą - narodowym dramatem obyczajowo-społecznym, którego akcja rozgrywa się na wsi morawskiej; inne opery m.in. Šárka, Počatek, Osud, Przygody Liska Chytruska, Sprawa Makropulosa (wg K. Čapka), Z martwego domu (wg F. Dostojewskiego), balet Rákos, utwory orkiestralne (Suita na smyczki, Lašské tance, rapsodia Taras Bulba), kameralne na różne zespoły instrumentów, fortepianowe, wokalno-instrumentalne (m.in. Msza glagolicka); prace teoretyczne.