Reklama

CZYŻEWSKI Tytus

(1880-1945)

Reklama

malarz, także poeta, dramaturg, teoretyk i krytyk sztuki; studia w krakowskiej ASP pod kierunkiem J. Mehoffera i L. Wyczółkowskiego, potem w Paryżu; przeniósł do malarstwa polskiego kubizm (1912 jego wystawę w Krakowie musiano zamknąć z powodu ostrych protestów publiczności); 1917-22 malował w duchu formizmu (Zbójnik, Klucz wiolinowy), jeden z założycieli stowarzyszenia Formiści; 1922-30 nawiązał kontakt z kapistami, malował krajobrazy, martwe natury, portrety o intensywnych, soczystych kolorach, prostej i czytelnej formie, harmonijne i subtelne (Madonna, Martwa natura z konikiem, Hiszpania); znaczna cz. dorobku Cz. została zniszczona. Jako poeta przeszedł ewolucję od poezji futurystycznej i fascynacji techniką XX w. do wierszy będących stylizacją utworów ludowych, zwł. folkloru podhalańskiego (Pastorałki) i krakowskiego (Lajkonik w chmurach); jest też autorem groteskowych utworów scenicznych (Osioł i słońce w metamorfozie, Wąż, Orfeusz i Euridyka); tłumacz poetów franc., m.in. Apollinaire'a.

Powiązane hasła:

CRICOT, POLSKA. LITERATURA. 1918-39, FORMIŚCI, POLSKA. SZTUKA. OKRES MIĘDZYWOJENNY, , ZWORNIK, MAKOWSKI

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama