Gustaw (ur. 1919-2000)
pisarz, eseista, krytyk lit., tłumacz; debiutował 1935 reportażami w miesięczniku "Kuźnia Młodych"; 1939 współzał. konspiracyjnej organizacji Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa (PLAN); zagrożony aresztowaniem uciekł do ZSRR; 1941 - więzień łagru Jercewo; 1942-45 w Armii Andersa i II Korpusie, uczestnik bitwy pod Monte Cassino; 1945-47 kierownik lit. tygodnika "Orzeł Biały" w Rzymie, współred. miesięcznika ; 1948-52 w W. Brytanii, 1952-55 w Monachium, współpracownik Radia Wolna Europa; od 1955 mieszkał w Neapolu; 1964 otrzymał nagrodę im. Jurzykowskiego, 1966 im. Kościelskich, 1994 Premio Viareggio Internationale. Jego twórczość, w zasadniczym swym nurcie autobiograficzna, stała się wielkim oskarżeniem XX-wiecznego totalitaryzmu, refleksją o szansach wartości etycznych, zachowaniu godności i uczciwości w warunkach upodlenia (Inny świat - wstrząsająca relacja z sowieckiego łagru, nawiązująca do Zapisków z domu umarłych F. Dostojewskiego; szkice o pisarzach Żywi i umarli, Skrzydła ołtarza); mimo zakazu rozpowszechniania książek H.-G. w PRL cieszyły się one uznaniem; dużą popularność zdobył cykl zapisków Dziennik pisany nocą (obejmujący okres 1971 - koniec lat 80.), zawierający refleksje o polityce, kulturze, aktualnych lekturach, roli pisarza emigracyjnego. H.-G. jest autorem licznych opowiadań, często o charakterze parabolicznym, podejmujących problemy odpowiedzialności intelektualisty, więzi międzyludzkich, postawy wobec życia i śmierci (Drugie przyjście, Wieża); liczne przekłady lit. rosyjskiej (m.in. Pasternaka, Achmatowej, Mandelsztama), angielskiej i włoskiej.
POLSKA. LITERATURA. OKRES 1939-45, OBOZOWA LITERATURA, POLSKA. LITERATURA. LATA 1949-55
- Herling-Grudziński Gustaw, (ur. 1919)
- Herling-Grudziński Gustaw, (1919- 2000)
- wieża, „wysoki człowiek”:...