nazwa nadawana przez Rzymian ludom zamieszkującym od ok. X w. p.n.e. wybrzeża M. Śródziemnego od ujścia rz. Ebro w Hiszpanii do Arno w Italii; grupa neolitycznych plemion, które nie wytworzyły centralnej władzy polit. i państwowej; Strabon opisuje ich jako silnych i dzikich, trudniących się rozbojem i piratów; Rzymianie uważali ich za rasę odmienną od Celtów i Galów; walczyli w wojnach punickich jako najemnicy Kartaginy, pokonani przez Rzymian ok. 180 p.n.e., przesiedleni w okolice Beneventum.
PROWANSJA, LIMOUSIN, MONTE BEGO, PANTELLERIA, GENUA
- WŁOSKI JĘZYK, z grupy italoromańskiej...