(Brassica)
rodzaj z rodziny krzyżowych, wiele dwuletnich, rzadziej jednorocznych gatunków roślin o silnym systemie korzeniowym, występujących na obszarach klimatu umiarkowanego i chłodnego; kwiaty na ogół żółte, owoc - łuszczyna; do rodzaju k. zalicza się rośliny warzywne, wywodzące się z dziko rosnącej na skalistych wybrzeżach morskich zach. i płd. Europy B. oleracea albo silvestris. Są to: K. GŁOWIASTA o liściach okrągłych, gładkich, zwijających się w główkę w miarę grubienia łodygi (głąba) i skracania międzywęźli; występuje w dwóch formach: białej (znanej już w I w. n.e. w Rzymie, najbardziej rozpowszechnionego na świecie warzywa, cenionego z powodu dużej ilości związków wapnia i fosforu oraz wit. C, spożywanego na surowo, po ugotowaniu lub zakwaszeniu) oraz czerwonej (uprawiana rzadziej, zawiera więcej wit. C i B1); K. WŁOSKA, o liściach pomarszczonych, posiadająca wyższą wartość odżywczą niż k. głowiasta; sprowadzona do Polski przez królową Bonę; K. PEKIŃSKA - tworzy długie, zbite główki o jasnych, gładkich liściach; uprawiana w Chinach od V w. n.e., ceniona ze względu na dużą zawartość egzogennego aminokwasu lizyny; K. CHIŃSKA - tworzy luźne główki z ciemnozielonych, krótkich liści, uprawiana zwł. w Chinach ze względu na cenny (jadalny i techniczny) olej, uzyskiwany z nasion; inne odmiany i pododmiany to: k. brukselska (brukselka), brokuła, kalafior, jarmuż, kalarepa, a ponadto brukiew, rzepak, rzepa, gorczyca. Niektóre odmiany i pododmiany k. łatwo krzyżują się ze sobą. Światowe zbiory kapusty w 1997 wyniosły 50 709 tys. ton; najw. producentami były Chiny - 16 414 tys t, Rosja - 5 400, Indie - 4 200, Korea Płd. - 3120, Japonia - 2 705; Polska znajdowała się na 7 miejscu (1770 tys ton), a przeciętne zbiory w 2000 z 1 ha wynosiły 361 dt.