Reklama

KAPADOCJA

Reklama

rozległa wyżyna w środk. Turcji, w Azji Mniejszej, słynna z niezwykłych tworów natury i rąk ludzkich; w tufowych skałach powstałych ze skamieniałych popiołów, wyrzucanych 3 mln lat temu przez okoliczne wulkany, woda wyżłobiła liczne wąwozy i sterczące skały o rzeźbiarskich kształtach, nakryte "czapkami" z ciemnego, twardszego bazaltu. W starożytności K. zamieszkiwali Protohetyci (III-II tysiąclecia p.n.e.), od ok. 1700 p.n.e. istniało tu państwo Hetytów; 546 p.n.e. K. została podbita przez Persów, w 333 p.n.e. przez Aleksandra Wielkiego, później była pod władzą Seleucydów, od 63 p.n.e. stanowiła państwo kapadockie pod zwierzchnictwem Rzymu, od 17 n.e. była kolonią rzymską. Od wczesnego średniowiecza osiedlali się w K. bizantyjscy pustelnicy, którzy w miękkich skałach wykuwali jaskinie mieszkalne; z czasem powstawały klasztory, kościoły, kaplice wykuwane we wnętrzach skał, w stylu bizantyjskiej architektury, z całym bogactwem jej detalu, zdobione ściennymi malowidłami; najwspanialsze kościoły i klasztory pochodzą z VIII i IX w. (wiele jest starszych). Najw. zespół tych budowli istnieje w dolinie Göreme (ok. 350 kościołów i kaplic, gł. X-XI w.); klasztory 6-8 piętrowe, zaopatrzone w tunele doprowadzające powietrze, w niektórych, np. Ciemny Kościół (Karanlik Kilise), Kościół Węża (Yilami Kilise), zachowały się dużej wartości freski. Część jaskiń zamieszkana jest do dziś przez miejscową ludność, wykorzystywana na ekskluzywne hotele lub cele gospodarcze.

Powiązane hasła:

SKALNA ARCHITEKTURA, MELITENE, KAYMAKLI, PONT, KIZILIRMAK, BAZYLI WIELKI, KANESZ, ACHACY MNIEJSZY, KAYSERI, GALACJA

Podobne hasła:

Encyklopedia Internautica
Reklama
Reklama
Reklama