(muz. 1)
ludowa obejmuje folklor muz. Meksyku (z bogatą tradycją Azteków i Majów), muzykę murzyńską (Antyle) oraz muzykę kreolską o podłożu franc. i hiszpańskim; wchodziły one ze sobą w rozmaite związki i zależności, co doprowadziło do powstania form charakterystycznych wyłącznie dla tego regionu świata. Na muzykę meksykańską wpływały z jednej strony pierwiastki katolickie, przyniesione tu przez europejskich misjonarzy, z drugiej eur. muzyka świecka (gł. hiszpańska); u Azteków i Majów muzyka pełniła zarówno funkcje kultowe i magiczne, jak też towarzyszyła wojnom (stosowano bębny, idiofony, aerofony, flety, fletnie Pana, rogi i trąby - niektóre z tych instrumentów są do dziś znane na w. Oceanii); osobną grupę stanowiły kompozycje taneczne, a także epickie i miłosne. Współcz. plemiona indiańskie na terytorium Meksyku uprawiają gł. kompozycje taneczne, bogaty jest też repertuar pieśni lirycznych (tańce huapango, jarana, jarabe); instrumentarium stanowią gitary (grupy mariaci), skrzypce, harfy; uroczystościom religijnym towarzyszą orkiestry dęte. W rejonie Wielkich i Małych Antyli nakładają się wpływy muzyki europejskiej (hiszpańskiej - gł. na Kubie), tradycja murzyńska (Jamajka) oraz negroamerykańskiej (jazzu, reggae); szczególnie bogaty pod względem muz. jest rejon Karaibów: chłopi kubańscy znają własne tańce i pieśni (punta, guajira); niektóre przyniesione z zewnątrz tańce mają tu oryginalną formę (bolero, criolla, habanera, rumba i konga); cechą folkloru karaibskiego są mocno podkreślane, ekstatyczne rytmy, muzykowanie w zespołach, improwizacja, używanie murzyńskich bębnów oraz rozmaitych, niekiedy przypadkowych idiofonów (kastaniety, ale także grzechotki, łyżki, pudełka itp.).
- AMERYKI ŚRODKOWEJ MUZYKA, (muz. 2)
- MASKA, jedna z odmian przebrania,...