region autonomiczny w zach. Chinach, na Wyż. Tybetańskiej i w Himalajach; graniczy z Myanmarem, Bhutanem, Nepalem, Indiami; 1 228 000 km2; 2,6 mln mieszk. (2003), w tym obok rdzennej ludności tybetańskiej wciąż emigrującej do Indii, ok. 50% Chińczyków, osiedlanych od lat 70. po części przymusowo; stol. Lhasa, gł. m. Szigace, Gyangze; najrzadziej zaludniony region Chin – 1,8 osób/km2; ludność skupia się w płd. T. w dorzeczu Brahmaputry, obszary wysokogórskie są bezludne; dominującym wyznaniem wśród ludności rdzennej – lamaizm. Wysokogórskie ukształtowanie pow., klimat, roślinność patrz: Tybetańska Wyżyna. Podstawą utrzymania koczownicza hodowla jaków, owiec i kóz, na mniejszą skalę koni, wielbłądów, mułów i osłów; uprawa, gł. w dorzeczu Brahmaputry (możliwa tylko na 0,2% pow. regionu) jęczmienia, pszenicy, gryki, grochu, bobu, owsa, rzodkiewki, marchwi, ziemniaków, czosnku, roślin leczniczych (zbiera się także dziko rosnące); spore znaczenie myślistwa (jelenie, piżmowce); niewielkie wydobycie rud żelaza, miedzi, cynku, ołowiu, litu, węgla kam., grafitu, azbestu, nefrytu, złota i srebra, nadto z wód jez. – soli kam., sody i boraksu; niewielki przem. włókienniczy, odzieżowy, cementowy, garbarski, metalowy; rozwinięte – tradycyjnie sporego znaczenia – rzemiosło, m.in. wyroby ze skóry, drewna, metali szlachetnych, produkcja dywanów, papieru, tuszu; brak linii kolejowych; transport gł. juczny i samochodowy, w Lhasie lotnisko. Historia patrz: Tybet.
- TYBETAŃSKA KOLEJ, kolej łącząca miasto...
- Tybetańska, Wyżyna, górsko-wyżynny obszar...
- TYBETAŃSKA WYŻYNA, Tybet