znane starożytnym Grekom już od V w. p.n.e. plemiona północnotrackie, spokrewnione z Getami, osiadłe na północ od dolnego Dunaju (tereny dzisiejszej Rumunii i Mołdawii); pierwszy silny związek plemion geto-dackich na terenie Niziny Wołoskiej powstał w IV w. p.n.e. pod wodzą Dromichaitesa; w końcu III w. p.n.e. tereny Siedmiogrodu opuścili Celtowie, wyparci przez nową falę ludności geto-dackiej, przybywającej zza Wschodnich Karpat. Zjednoczenia większości samodzielnych dotąd plemion dackich dokonał po raz pierwszy około 60 p.n.e. Burebista (jego państwo rozpadło się po śmierci władcy - 44/40 p.n.e.); ponownie D. zjednoczył w końcu I w. n.e. Decebal, jednak 101-106 inwazja wojsk rzymskich pod wodzą ces. Trajana zakończyła istnienie niepodległej Dacji. 106 Rzymianie tworzą na podbitym terenie prowincję Dacia, poza władzą Rzymu pozostawali tzw. Wolni D. (m.in. plemiona Kostoboków i Karpów), zamieszkujący na zewnątrz łuku Karpat. D. rozpłynęli się stopniowo wśród przybywających kolejno na tereny Dacji plemion barbarzyńskich, m.in. Gotów, Gepidów, a w końcu w VI w. Słowian. Kultura D. osiągnęła apogeum rozwoju za czasów panowania Decebala (produkcja metalurgiczna, bicie własnej monety, wznoszenie twierdz i obronnych osiedli z kamienną architekturą mieszkalną i świątynną, np. w stolicy D. Sarmizegetusie).
- LIPICKA KULTURA, występująca na przeważającym...