(muz. 1)
ludowa stanowi wynik nakładania się folklorów muz. wielu narodów, wyznań i ras autochtonów (Indianie) oraz przybyszów (Europejczycy, Murzyni, Eskimosi, Kreole); muzyka Indian rozwijała się wg odrębnych zasad, co wynikało z jej względnej izolacji; inaczej rzecz miała się z muzyką Czarnych, która, szczególnie na Południu, wchodziła w wielorakie związki z tradycją europejską, co doprowadziło do uformowania się tzw. muzyki negroamerykańskiej, silnie oddziaływającej na cały folklor muz. kontynentu (muzyka ta wykazuje więcej różnic niż podobieństw do muzyki rdzennych mieszkańców Afryki). "Białą" muzykę kontynentu tworzyły na ogół te narody, które w znacznej liczbie zasiedlały Amerykę Płn.: Anglicy, Irlandczycy, Francuzi, Holendrzy, nieco później również Niemcy, Polacy, Włosi; w amer. folklorze częste są zwł. pieśni religijne (gł. protestanckie, a także śpiewy sekt, które musiały opuścić Europę ze względu na prześladowania), ballady z wyraźnie zaznaczonymi elementami epickimi (opowiadania o czynach pionierów, niezwykłych ludziach, m.in. dzielnych kobietach, żeglarzach, myśliwych, drwalach, tropicielach przestępców), pieśni bohaterskie i patriotyczne (duży wpływ wywarła tu wojna secesyjna); osobliwością amer. folkloru balladowego są pieśni drogi, opowiadające o wędrówkach przez kontynent (ich skomercjalizowaną wersją są współcz. piosenki o kierowcach wielkich ciężarówek, nadawane przez wyspecjalizowane stacje radiowe). Typowe instrumentarium płn. amerykańskie to banjo, gitara, proste skrzypce (fidel), cymbały, cytra, flety, bębny. Muzyka czarnych Amerykanów zachowała niewiele cech oryginalnych; wykonywana jest na ogół na fabrycznych instrumentach, nierzadko elektrycznych; szczególnie bogaty jest tu repertuar pieśni religijnych (spirituals, gospels, hymny, psalmy); wśród pieśni lirycznych najważniejsze są rozmaite odmiany soul ("pieśni duszy") wykonywane ze specyficzną manierą intonacyjną (blue notes); z "czarnej" muzyki amer. wyrastają znane na całym świecie tańce (charleston, swing); grupowo wykonywane są pieśni pracy, których początki sięgają czasów niewolnictwa i morderczej pracy Murzynów na plantacjach, przy budowie linii kolejowych i dróg. W muzyce Czarnych pojawiają się również liczne elementy zaczerpnięte z tradycji europejskich i płd. amerykańskich (m.in. kreolskich), zaś dziedzictwo afrykańskie to przede wszystkim rytmika i maniera wykonawcza w tańcu; na specyfikę i wysoką pozycję muzyki Czarnych w USA wpłynęła światowa kariera jazzu oraz popularność czarnoskórych wykonawców muzyki rozrywkowej, młodzieżowej, tanecznej. Folklor muz. Indian płn.amerykańskich w wyniku prześladowań i izolacji zachował wiele cech tradycyjnych, prymitywnych (pieśni i tańce magiczne oraz obrzędowe); muzyka indiańska jest poza tym najbardziej zróżnicowana terytorialnie i plemiennie (widać to zarówno w repertuarze wokalno-tanecznym, instrumentarium, jak też w stylu wykonawczym); najbogatszy folklor muz. mają Irokezi z płn.-wsch. stanów USA i Kanady oraz Indianie Seminola z Florydy; wszystkie plemiona indiańskie wierzą w magiczne działanie muzyki; ich pieśni na ogół mają budowę bezzwrotkową, tańce są wykonywane w milczeniu, pomiędzy śpiewem a akompaniamentem nie ma wyraźnych zależności; instrumentarium to różnego typu bębny, flety, idiofony (grzechotki, kołatki, uderzane słupy), Apacze znają fidel, inne plemiona wykorzystują łuk muz.; głos bywa sztucznie forsowany i ma nosowe zabarwienie.
- AMERYKI PÓŁNOCNEJ MUZYKA, (muz. 2)
- STANÓW ZJEDNOCZONYCH AMERYKI MUZYKA LUDOWA, odbija wielką złożoność...
- PREKOLUMBIJSKA SZTUKA, sztuka ludów zamieszkujących...