(gr. atmos - para i sphaira - kula = kula wyziewów) gazowa powłoka otaczająca planetę, księżyc lub gwiazdę; wokół ciał skalistych powstaje gł. w wyniku uwalniania się pod wpływem temperatury cząsteczek gazów z płaszcza globu; w przypadku wielkich planet, które nie mają wyróżnionej powierzchni, za a. uważa się zewnętrzną warstwę gazową; Merkury jest pozbawiony a., Wenus ma gęstą a. z dużą zawartością dwutlenku węgla; a. ziemska składa się gł. z azotu i tlenu; w rzadkiej a. Marsa dominuje dwutlenek węgla, a. wielkich planet składają się gł. z wodoru i helu, Pluton ma prawdopodobnie rzadką a. metanową; gęsta a. występuje na Tytanie, największym księżycu Saturna (złożona jest gł. z azotu i domieszki metanu, a ciśnienie przy powierzchni Tytana jest 1,6 raza większe niż na Ziemi); Io, księżyc Jowisza, ma cienką a. z dwutlenku siarki. Nazwa użyta po raz pierwszy w 1638 roku.
ATMOSFERA
Nauki ścisłe
UDERZENIE DŹWIĘKOWE, OCEANOGRAFIA, WYŁADOWANIA ATMOSFERYCZNE, ELSTER Julius, HEAVISIDE, GEOSFERY, ŁOMONOSOW, FRAUNHOFERA LINIE, LAMBERT, OKNA ATMOSFERYCZNE