kierunek w sztuce XVIII i XIX w. polegający na naśladowaniu artystów i dzieł uznanych w przeszłości za doskonałe, nawiązywaniu do kanonów estetyki klasycznej, przedstawianiu natury wyidealizowanej (studiowano wprawdzie naturę, ale dzieło powstawało w pracowni), dążeniu do doskonałego opanowania warsztatu i starannego wykończenia dzieła; A. rozwijał się w kręgach powstających od XVII w. akademii, zajmujących się teorią sztuki i nauczaniem malarstwa, rysunku, rzeźby oraz związanych z nimi salonów wystawowych; za cel sztuki uznawano piękno, które ujmowano w pewne reguły, ich stosowanie miało być gwarancją doskonałości dzieła; w praktyce prowadziło to do eklektycznego łączenia form, naśladownictwa, pewnego skostnienia sztuki. Przedstawiciele a. podejmowali tematy hist., mitologiczne, rodzajowe, niekiedy egzotyczne, przedstawiano piękno ciała kobiecego; często malowano wielkie sceny zbiorowe z udziałem licznych postaci; obrazy cechuje bogactwo szczegółów. U wielu odbiorców sztuki w XIX w. akademicy budzili podziw, kształtując zbiorową wyobraźnię; równocześnie byli ostro krytykowani przez romantyków, niektórych realistów oraz impresjonistów (określających malarstwo akademików jako "malowane ciemnymi sosami drobiazgowe i teatralne płótna pompierów") a w XX w. przez awangardę. W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania twórczością akademików (wystawy, ich obrazy osiągają wysokie ceny na aukcjach). Przedstawiciele a.: A.W. Bouguereau i P. Delaroche (Francja), P. von Cornelius (Niemcy), H. Siemiradzki (Polska).
REALIZM, LEROUX, SZUKALSKI, GRECKA SZTUKA, FRANCUSKA SZTUKA, FELDMAN Wilhelm, PIERIEDWIŻNICY, COBRA, SIEMIRADZKI, AMERYKI ŁACIŃSKIEJ SZTUKA
- akademizm, 1) sztuka powstaław...
- EKLEKTYZM, tendencja w sztuce polegająca...
- Pissarro Camille, (1830-1903)