kultura muz. wspólna wielu narodom wyznającym islam; zaczęła się kształtować od VII w. (powstanie islamu), łączy elementy muz. egipskiej, syryjskiej, perskiej, gr., bizantyjskiej, hiszp. i północnoafryk.; jej wpływ objął znaczne obszary Azji, aż po Indonezję. Mimo znacznego zróżnicowania pierwiastków i wątków, m.a. pojmowana jest jako istotny element przeżycia religijnego a także wychowania wiernych i obrazowania natury Boga. W historii m.a. wyróżnia się okres: preislamski (prymitywna muzyka nomadów arabskich oraz wysoka kultura miast, odwołująca się do tradycji Mezopotamii, Persji i Syrii - gł. pieśni żeńskie i tańce kultowe, zakazane następnie przez islam) trwający do 672 n.e.; rozwoju (pojawienie się pieśni rel. o licznych melizmatach) trwający do 750, gł. ośr. w Damaszku; rozkwitu (ścieranie się wpływów perskich i greckich, liczne traktaty teoretyczne) trwający do 950, gł. ośr. w Bagdadzie; ekspansji (czasy największego zasięgu terytorialnego islamu; spośród licznych centrów m.a. najważniejsze były miasta hiszp., gdzie oddziaływały wpływy zarówno arabskie, jak rodzime; do tego typu muzyki, zwł. pieśni, nawiązywali trubadurzy) trwający do ok. 1258; konsolidacji (dominacja wpływów turkmeńskich i tureckich, bogate instrumentarium), trwający do 1518; współczesny (próby wypracowania stylów nar., przy zachowaniu gł. cech całej m.a.); instrumentarium m.a. jest bardzo złożone: używa się wielu membranofonów i idiofonów, kotłów; chordofony szarpane to lutnie ud, tanbur, pandora, cytry; do instrumentów smyczkowych należą różne odmiany rebabu, znane m.in. w Indonezji i viole; instrumenty dęte: noi, klarnety, trąbki, rogi, flety; systemy melodyczne i rytmiczne m.a. w związku z jej znaczeniem religijnym są wysoce skonwencjonalizowane.
- PERSKA MUZYKA, Iranu muzyka
- IRAŃSKICH NARODÓW MUZYKA, muzyka narodów Środk.(...)
- OCEANII MUZYKA, jej charakter wynika...