Alessandro Pietro (1660-1725)
ojciec Domenica Giuseppe; kompozytor wł.; należał do rodziny muzyków działających w Neapolu w XVII-XVIII w.; 1679-83 związany z dworem królowej szwedz. Krystyny; działał później w Neapolu i Rzymie (m.in. przy bazylice S. Maria Maggiore); jego opery (był przedstawicielem tzw. szkoły neapolitańskiej) charakteryzuje m.in. wyraźne rozgraniczenie arii i recytatywu, pojawienie się rozwiniętych arii da capo (z instrumentalnymi ritornellami), a także rozbudowane uwertury (typu wł., sinfonie); w dorobku S. jest ponad 110 oper, przeważnie o tematyce mitologicznej i historycznej (m.in. Gli Equivoci nel sembiante, Pirro e Demetrio, Turno Arcino, Il gran Tamerlano, Telemaco, La Griselda), 820 małych kantat, 34 oratoria i wielkie kantaty kościelne, 13 mszy, 116 motetów, 12 sinfonii typu concerto grosso; ponadto madrygały, koncerty na smyczki, sonaty i suity, utwory na klawesyn i organy.
SCARLATTI, KANTATA, NEAPOLITAŃSKA SZKOŁA, BAROKU MUZYKA, PERACHIA, UWERTURA